Kom maar op Nederland, want ik lust je rauw!

In 2015 volgde ik een studie die mij ongelukkig maakte, had ik meer last van de scheiding van papa en mama dan ik zelf wilde toegeven en zat ik in een relatie die niet goed voor mij was. In 2016 ben ik naar het andere einde van de wereld gevlogen en heb ik dingen mogen ervaren, voelen, leren en begrijpen waarvan ik nooit had durven dromen. Ik ben niet alleen trots op al hetgeen wat ik gestrotseerd heb gedurende mijn reis, maar ook dat ik in eerste instantie besloten heb om het roer om te gooien om op zoek te gaan naar mijn geluk. En dat heb ik in het 3 dubbele gevonden!

Vorige jaar rond deze tijd had ik mijn beslissing gemaakt. Mijn onderbewustzijn voelde mijn verdriet en voordat mijn bewustzijn toestemming kon geven zat ik al in het vliegtuig naar de andere kant van de wereld. Op zoek naar mijzelf. Beladen met een backpack en vele vragen zoals: "Waarom ben ik op de wereld gezet?" en "Wat ik belangrijk vind in het leven?" ging ik op weg naar Indonesië. Daar realiseerde ik mij al vrij snel dat ik de antwoorden op mijn vragen niet zo snel zou vinden (misschien niet eens op deze reis) zoals ik had gewild. Tijd moet verstrijken en ervaring moet ik opdoen om uiteindelijk mijn vragen te kunnen beantwoorden. Voor nu moest ik dus mijn controle los laten. En dat lukte mij. Na 1,5 maand was ik volledig aan het genieten en had ik mijn plekje in Indonesië gevonden. In Australië heb ik dat na een iets wat lastige opstart ook kunnen doen.

Gedurende mijn reis heb ik veel dingen mogen leren en ervaren. Buiten alle historische en culturele feiten van beide landen heb ik ook veel (kleine) levenswijsheden opgedaan. Wijsheden die mama en papa mij al hadden meegegeven, maar waarvan ik nu pas daadwerkelijk weet wat ze echt betekenen omdat ik ze ervaren heb. "With age comes wisdom, with tavel comes understanding" is daarom ook een quote die heel dicht bij mij komt.

Ondanks dat ik deze reis nodig had om dichter bij mijzelf te komen besef ik nu ook dat het uiteindelijk niet gaat om of ik nou rondloop in het bruisende Sydney of het stille Zoetermeer. Het gaat om de 'mindset'. Hoe jij naar het leven kijkt.

Hoe val je in slaap
Hoe begint je dag
Open je je ogen met een traan of met een lach
En kijk je om je heen
En zie je dan de zon
Of zoek je achter alles de schaduw op de grond
En leef je voor geluk
Of sterf je van verdriet
En voelt dat als een keuze
Of heb jij die keuze niet
Het maakt niet echt iets uit
Of dat de waarheid is of niet
Het is hoe jij het ziet

Dit stukje uit Marco Borsato zijn liedje "mooi" wilde ik even delen. Het beschrijft zo mooi wat ik mij nu besef en hoe krachtig ik mij nu voel. Geluk is een keuze. De sleutel tot mijn geluk ligt niet in de handen van iemand anders. Niet in die van papa, niet in die van mama, niet in die van Leroy, of in die van mijn vriendinnen of family. Ik ben degene die die sleutel draagt en dus bepaalt. Nou zeg ik niet dat ik geen dingen meer ga doen die ik niet leuk vind (want dat hoort er ook een beetje bij in het leven) maar voor 99.9% kan ik wel bepalen wat ik doe en hoe ik mij voel. Zo heb ik een jaar geleden de keuze gemaakt weg te gaan uit Nederland en zo maak ik nu, ondanks mijn oneindige liefde voor het land, de keuze om naar huis te gaan.

2016 mag dan nog wel niet over zijn maar haar eerste 207 dagen waren veelbewogen. 207 dagen reizen. 2 landen. 8 vluchten. Meer dan 60 duizend kilometers afgelegd. Nu is het moment dan daar waarop ik dingen moet gaan achter laten (mijn vrijheid, het avontuur, en al het spectaculaire natuurschoon), maar ook dingen mag meenemen. Met een overvolle rugzak (aan meer dan souveniers) kom ik terug. En ondanks dat ik een beetje nerveus ben, ben ik er meer dan klaar voor! Ik stapte uit mijn comfort zone en hoe eng dat in het begin ook leek, het is de beste beslissing die ik ooit in mijn leven heb gemaakt. Ik heb mij nog nooit zo meer mijzelf gevoeld. Ik heb gelachen, gehuild, verwekt en vergeven. Ik heb onbeschrijflijk mooie dingen mogen mee maken en zien. Maar het aller waardevolst zijn mij de mensen die ik heb mogen ontmoeten tijdens mijn reis. Mensen met wie ik heb mogen delen en waarvan ik mocht leren. Nieuwe vriendschappen zijn ontstaan en intense maar hele mooie gesprekken zijn gevoerd. Het grappige is dat ik niks meer op mijn bankrekening heb staan maar ik voel mij rijker dan ooit te voren. Sterker dan ooit kom ik terug op eigen bodem. Kom maar op Nederland, want ik lust je rauw!