Travelling is like a rollercoaster
Blijf op de hoogte en volg Anne
16 Mei 2016 | Australië, Castlecrag
Dag 136 (van huis) alweer. Wie had ooit gedacht dat ik het zo lang zou volhouden? Ik in ieder geval niet. Ik heb mijzelf overtroffen. Na alle heimwee en vervelende ervaringen ben ik toch doorgegaan en daar ben ik toch wel een beetje trots op. Toen ik begon aan mijn reis keek ik heel erg op tegen de geplande 187 dagen. Nu, heb ik er nog maar 53 te gaan. De tijd vliegt. Gelukkig heb ik de kans gekregen om nog even wat langer weg te blijven. Momenteel zit ik in mijn (2e) gastgezin waar ik au pair ben van twee kinderen. Toch moet ik toegeven dat buiten dat één van de twee kinderen erg verwend en lastig is, ik ook erg veel heimwee heb ontwikkeld de afgelopen weken. Hoogswaarschijnlijk komt dit door het aantal uren waarin ik over dag vrij ben en de kinderen op school zitten en dus ik niks te doen heb. De afgelopen weken ben ik dus aan het wikken en wegen geweest over de opties: naar huis gaan of blijven. Ik heb daar nog steeds geen keuze uit kunnen maken. Er zijn momenten (vooral 's avonds wanneer de vader weer thuis is of wanneer ik in bed lig, wanneer ik met Sadaf app over haar reis naar Australië, wanneer ik rondloop in de binnenstad, wanneer geniet van de natuur hier in Sydney als ik aan het hardlopen ben of wanneer ik plezier heb met mijn vrienden van het hostel) dat ik het onwijs naar mijn zin heb en ik er niet aan zou kunnen denken weer terug naar huis te moeten. Op deze momenten zit ik hoog in de achtbaan. Helaas zijn er ook genoeg (en misschien wel té veel, dat moet ik nog uitzoeken) momenten waarin ik mij ontzettend alleen voel en terug naar huis wil. In mijn vrije uren, als ik thuis kom 's avonds en de kinderen en de vader zijn er niet en als er weer iemand uit mijn vriendengroep van het hostel vertrekt voel ik mij erg vervelend en vraag ik mij af wat ik aan het doen ben aan de andere kant van de wereld zonder iedereen die ik lief heb. Ik weet dat heimwee erbij hoort, ik heb het vaak genoeg ervaren. Maar deze heimwee die ik momenteel heb vertelt mij dat het misschien wel goed is geweest en dat ik mijzelf klaar moet maken om naar huis te gaan. Toch ben ik geen opgever, wat ik al eerder noemde, en dus wil ik het "au pairen" nog een kans geven. Ik ben dus begonnen met het uitdelen van mijn CV aan verscheidene café's en restaurants in de omgeving en ook heb ik op facebook (zoals sommige van jullie misschien wel voorbij hebben zien komen) een advertentie geplaatst voor wat extra uurtjes 'babysitting'. Daarnaast ben ik begonnen met hardlopen en fitness, heb ik meiden leren kennen waarmee ik nu elke dinsdag lunch en bezoek ik dansscholen en jogastudio's om te kijken of ik dat ernaast kan doen. Goed opweg dus! Wanneer ik straks meer te doen heb vergeet is wellicht te heimwee. Lukt dat niet, dan kan ik alsnog naar huis toe komen. Ik bekijk het in ieder geval positief (ook iets wat ik geleerd heb in deze 4,5 maand dat ik nu weg ben) en ik zal jullie op de hoogte houden!
Een misschien ietjes mindere blog dit keer, maar ook dit soort momenten horen erbij en ook die wil ik graag met jullie blijven delen.
Een misschien ietjes mindere blog dit keer, maar ook dit soort momenten horen erbij en ook die wil ik graag met jullie blijven delen.
-
16 Mei 2016 - 09:51
Marit:
Hoi Anne,
Nog steeds top dat je het volhoudt ver van de mensen bij wie je het liefst wilt zijn. In 1 woord geweldig dat je toch doorgaat en heel veel leuke dingen doet naast het passen op verwende kinderen. Fantastisch om te lezen hoeveel levenservaring je opdoet in zo'n korte tijd. Wie kan dat zeggen en bovendien kan nooit iemand je dit meer afnemen. Veel succes met je beslissingen en graag tot je volgende verhaal nog steeds vanuit Australië hoop ik. Liefs tante Marit xxx -
16 Mei 2016 - 10:23
Rudi Rensen:
Lieve Anne,
Geweldig wat je daar allemaal meemaakt, heimwee hoort erbij en is heel gewoon. In onze tijd was er van zo'n avontuur geen sprake, behalve dan als mensen met hun hele hebben en houden gingen emigreren. Geniet ervan want dit doe je maar één keer in je leven en ik vind het knap van je dat je dit hebt aangedurfd.
Je zou mijn nicht Ria Savelberg nog de groeten kunnen doen als je daar in de buurt bent.
Zij woont: 2, Kurrajong Cres. Blacktown 2148. Telefoonno. (vanuit hier) 0061299200152.
Liefs van een trotse Opa. -
17 Mei 2016 - 07:38
Gerard:
Lieve Anne,
ik kan begrijpen dat je wel heimwee hebt, zelfs je ouwe oompie zou dat hebben als je al zolang van al het vertrouwde weg bent, maar aan de andere kant zie en maak je ook hele mooie dingen mee wat niemand jou kan afnemen.
Goed dat je ook naar andere baantjes aan het zoeken bent en wie weet brengt dat je weer op andere positieve gedachten, probeer dus toch door te zetten want dit maak je maar één keer mee.
Ben super trots op mijn lieve nicht en vanaf hier wens ik dat je nog heel veel mooie dingen mag meemaken.
heel veel liefs xxxx
Ome Gerard. -
19 Mei 2016 - 08:50
Debora :
Lieve stoere Anne, ik ben ook ooit zo'n 1,5 jaar in Parijs geweest en voelde toen ook heimwee af en toe dus ik kan je heel goed begrijpen lieverd. Toch brengt deze ervaring je ook heel veel, je leert en voelt dingen die je anders nooit had meegemaakt. Het heeft mij destijds wel echt onafhankelijk leren zijn en ik denk er nog heel vaak met plezier aan terug als een tijd die ik nooit zou willen missen. Ome Theo volgt jou ook en stuurt je ook een big hug nu:) we zijn allemaal super trots op jou ik heb vorige week nog veel foto's van jou laten zien aan Mary (mijn vriendin in Belgie) die ook vaak op Bali is geweest. Hang in there lieve Anne en een hele dikke kus van je tante Debora xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
